Afscheid van Henk Groenendaal

Henk Groenendaal uit Den Dungen. Ik zal hem mij altijd blijven herinneren als de kleine grote man, die er bijna in slaagde om zijn levenswerk, reconstructie van de Tuin der Lusten van Jheronimus Bosch, te realiseren. Op vrijdag 28 oktober overleed Henk na een kort ziekbed. Pas 64 jaar oud. Vijf maanden geleden, bizar genoeg rond de grote Bosche expositie in het Noordbrabants museum, openbaarden bij Henk de eerste verschijnselen van wat later een agressieve vorm van galblaaskanker bleek te zijn. Dat werd hem uiteindelijk fataal.

Zoals Henk al zeven jaar op rij had gestreden voor erkenning van zijn levenswerk, ging hij ook dit gevecht aan. Met open ogen en een bewonderenswaardig optimisme. Schilderen kon hij de laatste maanden niet meer, maar zijn creatieve nalatenschap goed organiseren wel. En de kans dat het weer wordt opgepakt, lijkt op het eerste oog groot. Gelukkig. De Tuin der Lusten van Henk, waar hooguit 35% van klaar is, mag niet verloren gaan. De basis-tekeningen zijn wel afgerond. Door Henk zelf. Het zoeken is nu naar een adequate schilder, die de reconstructie kan afmaken.

Zo kan er toch nog een mooi einde komen aan de weg, die Henk zeven jaar geleden is ingeslagen. Toen duidelijk werd, dat de Tuin der Lusten nooit naar Den Bosch zou komen, zei Henk ‘Maar dan maken we hem toch zelf’. Hij kreeg uit Bossche politiek kringen bijval, maar een vervolg kwam er uit die hoek om wat voor redenen dan ook nooit. Henk deed er zelf alles aan. Investeerde tijd en geld. Het hield maar niet op. Meerdere keren maakte hij een studiereis naar het Prado in Madrid. Henk zocht en vond contacten met diverse wetenschappers over de hele wereld. De audodidact Groenendaal werd daardoor een van de grootste kenners over de Tuin der Lusten.

Creatieve geest
Ik leerde Henk drie jaar geleden kennen toen ik ter voorbereiding op mijn boek ‘Jeroen Bosch voor Beginners’ een Jeroen Bosch Twitter account opende. Henk was er als de kippen bij, zocht contact en het klikte vanaf het eerste moment. Ik raakte onder de indruk van zijn strijdlust en openheid. Bij een bezoek aan zijn atelier in Den Dungen bleek hij als schilder van meer dan gemiddeld niveau. Dummies van Bosch-paneeltjes oogden levensecht. Portretten van bekende Brabanders waren prachtig. Henk bleek al snel een creatieve geest met creatieve handen, maar ook met veel te weinig erkenning.

Hij bleef met name knokken voor erkenning van zijn levenswerk, want dat moest en zou af. Uiteindelijk vond Henk in de Illustre Lieve Vrouwe Broederschap een prima partner. Hij kreeg een werkplek in het Zwanenbroedershuis. Symbolisch op een plek waar Jheronimus Bosch, zij het in een vorig pand, ook is geweest. Mensen toonden interesse voor workshops. De media ontdekten hem. Henk stond in de belangstelling en dat betekende ook eindelijk een financiële injectie voor het project dat hem tot dan alleen geld had gekost. De zon leek te schijnen. Het kon alleen maar beter worden. Henk barstte van de energie en de plannen. Totdat die vervelende ziekte alles achterhaalde.

De laatste weken verloor hij zijn humor niet. Op zijn website en Facebook was te lezen, dat hij zich er over verbaasde, dat hij er nog steeds was. Hij bleef energiek, maar ook deze strijder kon dit gevecht niet winnen.
De Bosch-gemeenschap in en rond ‘s-Hertogenbosch verliest met Henk Groenendaal wellicht zijn meest onvermoeibare en meest markante lid. Een buitengewoon aangenaam mens. Emotioneel, eerlijk en humoristisch.
Ik ga je missen Henk.

Frank van Geloven

Andere al verschenen Blogs:

Confisqueren of stelen?

De arrogantie van het Prado

De mooiste maar ook de geheimste ‘Bosch’-plek